15/11/11 Quan: student led conferences

Naar de school van Quan geweest. Zoals we in NL de tien-minutengesprekken kennen, hebben we hier een ouderavond gehad waar je met een stuk of vijf ouders tegelijkertijd werd uitgenodigd. De kinderen vertelden zelf wat ze geleerd hadden en wat ze de komende tijd willen leren. Alle schriften lagen keurig klaar op een stapeltje, met papierstrookjes er tussen met een bepaalde vraag of opdracht erop. Dat gaf de leerlingen wat richting in wat ze moesten vertellen. Ook hadden ze eerder allemaal een speech gehouden, die op video was opgenomen. De filmpjes staan ook de blogspot van de school, dat konden de kinderen in de klas laten zien. Quan staat er nog niet tussen, het was nog te veel gevraagd om hem een speech in het Engels te laten doen. Dacht de juf. En Quan had dat grif beaamd. Maar als hij eenmaal begint te vertellen, dan is er geen houden aan, ook in het Engels niet. Dus waarschijnlijk was het geen probleem geweest..

In de schoolbibliotheek was een expositie van kunstwerken van de kinderen. Elke klas had een thema en gezamenlijk hadden ze dat ingevuld. Quans klas had een bos gemaakt, met pukeko’s en kiwi’s, Nieuwzeelandse vogels. Prachtig gedaan!

14/11/11 Eerste training bij de YMCA sportschool

Ik heb me weer ingeschreven bij een sportschool. Deze eerste keer bestond uit een intakegesprek met een trainer, die daarna een programma opzette die ik gelijk al kon volgen. Ik wilde dit in de ochtend doen, voordat ik naar mijn werk ging. Dus ik had dapper gezegd, doe maar vroeg. Blijkt dat ze al om zes uur beginnen! Een uurtje later vond ik vroeg genoeg..
Wel lekker om weer te sporten, het viel niet eens tegen na een paar maanden “niks” doen!

12/11/11 Diner bij Dave

Vanavond met z’n allen wezen eten bij mijn baas. Samen met nog een paar collega’s, waarvan eentje een dochter van 9 meenam . De kinderen konden het prima met elkaar vinden, na eerst een tijdje aankijken wat voor vlees ze in de kuip hadden. Het huis en de tuin leenden zich voor ontdekkingstochtjes, kikkerjacht etc, dus ze hebben zich prima vermaakt. En de volwassenen ook, gezellig om elkaar en elkaars partners zo te ontmoeten. Dave en Jennie hebben een prachtig huis, met uitzicht over de stad, de zee en bergen op de achtergrond. Quan vond dat wel wat hebben – mam, zo’n huis wil ik ook wel. Tja...

De nieuwe auto bevalt heel goed trouwens. Hij is ook al een paar keer gebruikt om de kleine auto weer aan de praat te krijgen. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat we er aan gewend zijn dat we geen piepsignaal krijgen als we uitstappen en de lichten aan laten...

11/11/11 A&P show day

Weer een vakantiedag! Dit keer de jaarlijkse “show day”, waarvoor scholen in Canterbury dicht zijn en veel mensen een extra vrije dag voor krijgen. De hele week zijn al veekeuringen geweest en paardenraces  met bijbehorende wedstrijden voor beste geklede bezoekers. Echte Engelse traditie. Vandaag is de dag dat traditioneel de meeste bezoekers komen om al het vee te zien, agrarisch getinte wedstrijden te volgen (met schapenscheren en houthakken de meest spectaculaire), de beurs van wijnen en etenswaren te bekijken en op een uitgebreide markt rond te slenteren. Xoë wilde eerst niet mee, maar ze moest toch toegeven dat het wel indrukwekkend was. Ik denk niet dat ze volgend jaar nog aarzelt! We hebben kennisgemaakt met Rosie, de koe die de melkveehouderij promoot. Dit is een project van DairyNZ. Rosie heeft een eigen site en is zelfs te volgen op facebook.

Quan heeft al uitgezocht wat de leukste kippen zijn om straks te houden als we eenmaal een huis hebben. Ik heb me weer vergaapt aan de prachtige gigantische schapen en de sierlijke alpaca’s. En droom weer verder over wat ik allemaal zou willen doen met een groot stuk grond rond ons toekomstig huis!

De huizenjacht staat trouwens even op een laag pitje. We hebben nu een heel aantal gezien, maar overal is iets mee wat ons niet bevalt. We hebben vrij duidelijke ideeën, dus zelf laten bouwen lijkt ons eigenlijk het allermooist. Ook hebben we dan het gevoel dat er iets komt te staan wat stevig is en geen verborgen gebreken heeft vanwege de aardbevingen. Maar eerst moeten we te weten zien te komen wat we kunnen lenen. Hiervoor moeten we een duidelijk inzicht in ons uitgavenpatroon hebben, waarvoor we een uitgebreide lijst vragen van de bank hebben gekregen. Niet eenvoudig als je net hier bent! Wat ook nog niet meehelpt is dat we ons huis in NL nog niet verkocht hebben. En de situatie in NL en Europa wordt er nou ook niet echt beter op...

7-10/11/11 NZGA Gisborne

Een heerlijk weekje gehad op het Noordereiland! De New Zealand Grassland Association hield haar jaarlijkse conferentie in Gisborne. Gisborne ligt helemaal in het oosten van het noordereiland. Het is het stadje waar ze als eerste in de wereld de zon op zien komen. Je kunt je dus wel voorstellen hoe druk het daar was toen het nieuwe millenium begon – ze hebben het er nog over!

De NZGA houdt jaarlijks conferenties van drie dagen, met een hoge opkomst van zo’n 250 mensen, waarvan de helft boer is. Het programma was als vanouds volgepakt met bedrijfsbezoeken en inleidingen, zowel van onderzoekers als van boeren, adviseurs en prominente personen uit de regio. De proceedings worden altijd als een boek uitgebracht, maar sinds kort staat alles ook op hun site op internet.

Wat ik zo mooi vind aan deze conferenties is dat de boeren komen om bij te blijven met wat de wetenschap doet. Ze stellen vragen, doen mee in de discussies en zijn positief kritisch op de ontwikkelingen en hoe je er onderzoek naar doet. Ik vond dit twintig jaar geleden al geweldig hoe dit verloopt, en weer was ik onder de indruk. Ik vroeg me (weer) af hoe je dit in NL van de grond zou kunnen krijgen. Met onze goeie bijeenkomsten van de Nederlandse Vereniging van Weide- en Voederbouw blijft het nog steeds lastig om boeren zelfs maar voor een dag aanwezig te krijgen. Het is niet zo dat hier in NZ verder niks georganiseerd wordt voor boeren, ook hier kunnen ze elke week wel weer ergens terecht. Maar het is wel zo dat in NZ veel boeren managers zijn van grotere bedrijven, met werknemers. De business draait dus wel door. En ‘t scheelt ook dat iedereen er van doordrongen is dat grasland de basis is van hun succes. In NL vind ik dat de aandacht voor grasland minimaal is, terwijl het net als hier de motor van de melkveehouderij is, of tenminste zou moeten zijn naar mijn mening.

De NZGA wordt flink gesponsord door de industrie en AgResearch (zeg maar de Wageningen UR van NZ). Bij alle sessies die worden gehouden hoort een sponsor, die zo’n vijf minuten spreektijd krijgt. Ook in het veld krijgen de voorlichters van het betreffende boerenbedrijf ruimte om hun verhaal te vertellen en welke rol ze spelen op het boerenbedrijf (de term boerderij past voor mijn gevoel niet echt bij deze bedrijven van 500 ha en meer..). Het is duidelijk dat alle spelers in de industrie er voor zorgen dat ze ergens zichtbaar zijn.

DairyNZ was dit keer niet zo heel prominent aanwezig – dit gebied heeft geen melkveehouderij, maar drijft op schapen, vleesvee en wijnbouw. Ik liep in mijn uniform (d.w.z. shirt met DairyNZ er op) en kreeg dan ook van een boer te horen dat ik in het verkeerde gebied zat. Maar ik kon er alsnog veel van oppikken natuurlijk. Interessant om te zien hoeveel woeste grond er nog omgezet wordt naar productief grasland of bosbouw. Biodiversiteit staat in de landbouw nog niet op de agenda. Nieuw Zeeland heeft belangrijke gebieden qua planten, dieren en landschappen beschermd als nationale natuurgebieden. En daarnaast zijn er nog hele grote gebieden die zeer extensief gebruikt worden, waarvan de landbouw natuurlijk de potentie ziet voor verdere uitbreiding en intensivering van de productie. Negatieve gevolgen, zoals afspoeling, erosie, nitraatuitspoeling, zijn in verschillende gebieden al zichtbaar. Gelukkig is daar in onderzoek en voorlichting al veel aandacht voor, maar pasklare antwoorden zijn uiteraard niet beschikbaar.

5/11/11 21:00 uur Guy Fawkes fireworks

Vijf november, alweer een nationale feestdag: Guy Fawkes. Op deze dag mag er vuurwerk afgestoken worden, maar we horen maar een fractie van wat je in NL hoort op oudjaarsdag. De avond maakt dit in 1x weer goed, dan is er een groot vuurwerk op Brighton Pier. In heel Brighton en op het strand kun je dit goed zien. Een fantastisch vuurwerk!

Guy Fawkes (zie Wikipedia in het Nederlands of uitgebreider in het Engels) was een Engelsman die in de 16^de eeuw een koning af wilde zetten. Hij wilde het parlement in brand steken, maar werd ontdekt. In plaats van dat het parlement afbrandde, is hijzelf terecht gesteld. Dit wordt jaarlijks nog herdacht met vuurwerk en/of vreugdevuren (vergelijk het met de Nederlandse paasvuren).

5/11/11 Een oliebol bij Van Dam

Vanmiddag ben ik voor het eerst meegeweest naar Van Dam, een Nederlandse bakker hier in Christchurch. Peng en de kinderen zijn al vaker geweest, oma Mia komt er ook regelmatig. Hier kunnen we Nederlandse  producten kopen zoals speculaas en drop. We lopen nu binnen voor een kopje koffie en we eten er een oliebol bij. Van Dam is vroeg met zijn oliebollen, maar we laten het ons goed smaken.

In de winkel hangt een kaart van Nederland, vol met vlaggetjes. Al jaren prikken Nederlanders vlaggetjes op de plek waar ze vandaan komen. Wij planten er ook twee vlaggetjes bij, eentje in Pesse en eentje in Lelystad. Allebei staan ze in een relatief lege gebiedjes, blijkbaar reizen er niet zo veel oost-Flevolanders en Drenten naar deze contreien.

1/11/11 MAF inspectie van container

We hebben goed nieuws gehad. Zonder verder dingen te willen zien heeft de douane onze spullen in 1x goedgekeurd. Dat scheelt flink in de kosten en stress! Nu alleen de inspectie van het Ministerie van landbouw nog, voor de biosecurity. De inspecteurs moeten vijftig dozen/verpakte items zien. We mogen er bij zijn, zodat we een beetje kunnen helpen dingen te vinden. De inspecteurs doen, uiteraard, heel precies hun werk. Ze vinden in een doos met kerstversiering een aantal dennenappels, en ik ben een tijdje bezig om nauwkeurig door de twee kerstdozen te gaan om alle dennenappels en takjes er uit te halen. Nooit aan gedacht.. De inspecteurs zijn zeer tevreden met Peng zijn schoonmaakwerk. Ze zijn onder de indruk van de gestoomreinigde fietsen (Peng had ze ook wel weer in de olie gezet, anders waren ze helemaal verprutst) en de met een tandenborstel schoongemaakte ladders! Na de hele lijst afgevinkt te hebben, blijkt dat er nog een item mist. Nou moet iemand van het verhuisbedrijf weer door de container om dat ene nummer te vinden, zodat MAF dat ook nog kan zien.

Omdat alles zo keurig voor elkaar was (behalve die dennenappels dan..), geven de inspecteurs in ieder geval de rest vrij. Dit betekent dat we een deel van onze spullen kunnen meenemen. Voor de grotere dingen, zoals de giga-dozen met onze fietsen, moeten we een andere keer terug komen. Dat kan vrijdag, als we onze grote auto kunnen ophalen. Peng kan van het verhuisbedrijf een aanhangwagen lenen – dat scheelt!

31/10/11 Opening van het BHU Future Farming Centre

Vandaag kennis gemaakt met een nieuw initiatief van Lincoln University: de Biological HusbandryUnit Future Farming Centre. Een instelling dat het centrum voor biologische landbouw in NZ wil worden. De directeur (en enige werknemer op dit moment), Charles Merfield, introduceerde de gedachtenlijnen en wat het centrum beoogt. Eigenlijk wil hij eenzelfde aanpak als DairyNZ heeft, met een stevige link tussen toegepast onderzoek en voorlichting, in samenwerking met boeren. Klonk allemaal heel simpathiek, maar het is duidelijk dat er nog niets staat of loopt. Ik heb een afspraak met Merfield gemaakt om er nog eens verder over te praten.

30/10/11 Christchurch en een nieuwe auto

We hebben een proefrit gemaakt en besloten deze auto te kopen als ie goed door de AA-keuring komt (AA=ANWB in Nieuw Zeeland). Het is een echte familiewagen, een Toyota Previa met acht zitplaatsen. Met deze auto kunnen we met Peng z’n ouders op pad zonder een tweede auto mee te moeten nemen. Ook ideaal voor de vakanties en dagtochten natuurlijk, als we vier fietsen mee willen nemen.

De proefrit ging richting Sumner, een buurt aan zee waar ze veel schade hebben geleden van de aardbevingen. In de volgende diapresentatie een paar foto’s hiervan en van de stad zelf. De containers staan langs een heuvel, waar nog rotsen kunnen loskomen. Mochten ze naar beneden rollen, dan voorkomen deze containers dat ze huizen binnen rollen, of auto’s raken op de straat. Het scheve dak is van het Chancellor Hotel. Hier is iedereen goed uitgekomen. Het zag er lang naar uit dat het hotel in zou storten, maar het is tot nu toe nog steeds blijven staan. Op de foto van de zee zie je een klein rotsje. Dit was vroeger een grote rots, de Shag Rock. Ik vond HIER nog een mooie foto op internet van voor de aardbevingen. Het grote huis is de staff club van Canterbury Universiteit. Gesloten omdat het niet meer veilig is. Maar omgeven door prachtige tuinen. Om ook die kant van Christchurch te laten zien heb ik ook nog een paar andere foto’s bijgevoegd. Gewoon zoals Christchurch er uit ziet, met zijn brede straten en bloeiende bomen. Een fijne stad.

25/10/11 Diermetingen

Weer een nieuwe ervaring. Ik heb meegeholpen met de maandelijkse monstername van mest, urine, bloed en melk van de koeien in onze proef. Dat betekende in regenpak en lab-handschoenen mest en urine opvangen en als het niet vrijwillig kwam, zorgen dat de koeien wel gingen poepen en plassen. Daar hebben dier-onderzoekers zo hun truukjes voor. Xoë en Quan liggen natuurlijk helemaal in een deuk als ze horen wat ik gedaan heb. Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever met een scheerapparaat grasmonsters neem! Maar goed, ik heb hier dus wel heel afwisselend werk!

25/10/11 Container gearriveerd!

De container is er! Ik snapte niet hoe het mogelijk zou zijn dat onze container op de geplande 25^ste aan zou komen, als ik op internet kon zien dat de Charlotte Maersk nog steeds bij China voer. Blijkt dat onze container nooit op de Charlotte heeft gestaan! Het is via Singapore naar NZ gevaren, op twee verschillende schepen.  En dus keurig op tijd hier in Lyttleton Harbour aangekomen.

We moesten eerder op douaneformulieren precies aangeven welke items een risico voor de biologische veiligheid van NZ konden zijn, oftewel waar beestjes, bacterien, schimmelsporen of plantenzaden op of aan zou kunnen zitten. Al je houten spullen moet je aangeven, riet, voedsel, kampeerspullen, schoenen en laarzen, noem maar op. Nu kregen we de lijst terug, of we even aan wilden geven in welke dozen deze spullen zaten. Tjemig. We dachten dat de verhuizers dat in hadden gevuld – dat was zo overlegd. Maar niet dus. Een hele puzzel, en we hebben voor een aantal dingen aan moeten geven dat het ergens in een doos tussen nummer x en y moest zitten. Ook voor de medicijnen moeten we een doosnummer aangeven. We hebben geen idee. We zijn benieuwd wat de douane hier van zegt...

21/10/11 – 24/10/11 Hanmer Springs

Labour Day is een nationale feestdag, dus we hebben een lang weekend! Daar maken we gebruik van door een paar dagen een huis te huren in Hanmer Springs. Dat ligt op zo’n anderhalf uur rijden ten oosten van Christchurch in de uitlopers van de alpen. Dit plaatsje is al sinds de vroege settlers een vakantie- en kuuroord, omdat er warm-waterbronnen zijn. Tegenwoordig is er een groot waterpark omheen gebouwd, waar je heerlijk de hele dag in warme baden kunt zitten, baantjes kunt trekken, van de waterglijbaan kunt roetsjen of je kunt laten doortrekken in een gigantische wc. Tenminste, dat is hoe onze kinderen de “Super bowl” attractie noemen. Je zit in een band, glijdt van de glijbaan af die je lanceert in een grote kom, waar je rondjes draait totdat je in het midden de volgende glijbaan inzoeft.

We hebben zaterdags en ’s maandags gebruik gemaakt van de baden, ’s zondags hebben we de omgeving wat verkend. Hanmer Springs is een dal in de bergen en heeft dan ook vele wandel- en mountainbikeroutes. We hebben een paar korte wandelingen gemaakt en genoten van de uitzichten. Een volgende keer gaan we een echte tramp van dik een halve dag proberen. Een tramp is een wandeling, maar in ruiger gebied dan een “gewone” wandeling die ze hier een walk noemen. Ook lijkt het ons wel wat om hier nog een keer te gaan fietsen. Maar dan moeten we wel wat meer conditie hebben dan nu, na maanden vrijwel niet gesport te hebben...

Zondagavond was de World Cup rugby finale. Een interessante! De Fransen hadden een vreemd toernooi gehad, met brilliant spel, maar ook met superslechte prestaties. De All Blacks waren dan wel favoriet, maar iedereen was er ook wel van doordrongen dat de Fransen in staat waren voor een verrassing te zorgen. ’t Was precies zo. Ze speelden heel goed en de All Blacks hadden regelmatig pech zodat ze de punten voor penalties etc niet binnen haalden. Tot het eind toe bleef het heel spannend. Tot ieders opluchting, in dit land tenminste, wonnen de All Blacks, met 1 punt. Ik was niet de enige die niet eens echt blij kon zijn, maar vooral opgelucht was dat de All Blacks het niet (weer) net verloren.

Ik heb lang werk gehad om uit te zoeken hoe ik een diapresentatie kon maken voor de weblog. Maar het is gelukt! De presentatie laat de omgeving zien van Hanmer Springs, en eindigt met een aantal foto’s die onderweg terug naar Christchurch zijn gemaakt.

10/10/11 Op bezoek bij het hoofdkantoor

Een paar dagen Hamilton om kennis te maken met mensen op het hoofdkantoor van DairyNZ. Dat betekent vliegen: Hamilton ligt midden in het Noordereiland. De vlucht was fantastisch, met prachtige uitzichten op the Southern Alps (sneeuw!), de Kaikoura’s, Marlborough Sounds, dan een heel stuk zee voordat we Taranaki aandeden. Ik zag de vulkaan Taranaki niet, maar zat aan de kant van het Central Plateau, waar ik de toppen van de vulkanen Ruhapehu en Tongariro boven de wolken zag uitsteken.

De dagen in Hamilton waren heel intensief. Ik heb met zo’n dertig mensen gesproken: kennis maken, horen wat ze doen, bespreken hoe we gaan samenwerken. Ook Scott Farm bezocht waar, net als bij ons in Canterbury, een farmlet onderzoek ligt voor optimalisering van productie en minimalisering van milieuverliezen. Goed om de gezichten te zien en de besprekingen te starten hoe het verzamelen en opslaan van gegevens te stroomlijnen.

9/10/11 20:34 Rocking Rugby

We zitten weer rugby te kijken, All Blacks tegen Argentinië. Ineens een gerommel, geschud, nog meer geschud. Wauw, een flinke aardbeving! Precies op het moment dat Hester inbelt om met Xoë te skypen. Hester moet dus even wachten tot wij weer durven te zitten en er zeker van zijn dat het is afgelopen..
Even later zien we op de quake map dat het een 5.5 was, bij Sumner. Ik denk aan de mensen daar, die nog steeds risico lopen met rotsblokken die van de heuvels kunnen rollen. Ik hoop dat het goed gegaan is.

We horen later dat er geen schade was, behalve wat gevelwerk dat van al beschadigde gebouwen naar beneden kwam.

9/10/11 Treintjes en bloesem

Naar Pioneer Stadium geweest, naar een “model train show” – allerlei model-trein-groepen en families lieten hun maaksels zien. Sommige displays waren heel indrukwekkend, vooral de model-goudmijn: niet alleen treintjes, maar ook liftjes de mijn in, wagonnetjes die gevuld werden met steentjes, een draaiend waterrad met stampende vergruizers. En niet te vergeten de buiten-wc waarvan af en toe het deurtje open ging en de man zichtbaar werd die op de wc zat. Ik vond het jammer dat ik mijn camera niet bij me had. Ik vraag me af of Gertjan ook naar zulke shows gaat, bestaat dit in NL?

Later in de middag gewandeld door Hagley’s Park. Hier is een soort van markt en allerlei optredens ter viering van de world cup rugby. We treffen de houtdraaier die de “Harry Potter toverstokken” van de kinderen heeft gemaakt. Deze kochten we vorig jaar bij hem, in de Arts Centre. Ik vraag hem hoe het gaat met de mensen uit het Arts Centre. De gebouwen zijn zwaar beschadigd in de aardbevingen, ze mogen er niet meer in. Hij denkt dat het nog wel tien jaar kan duren voordat ze de gebouwen weer in gebruik kunnen nemen. Zo lang kan niemand wachten natuurlijk. Een groep van kunstenaars heeft overleg met de gemeente, die gelukkig constructief meedenkt waar ze hun intrek kunnen gaan nemen. Ik wens hem succes en zeg dat ik hoop hem en zijn collega’s gauw op een nieuwe locatie te kunnen bezoeken.

Vanuit het park lopen we nog even door de Botanical Gardens. Genieten van de bloesems en de net uitbottende bomen. Ook rhododendrons en magnolia’s staan volop in bloei. Xoë gaat languit onder een boom liggen: “Ik heb altijd al eens onder zo’n bloesemboom willen liggen!”

5/10/11 Blogspot Quans klas

Vandaag voor het eerst de blog spot van Quans klas bekeken:http://www.isleworthroom3.blogspot.com/
Er stonden veel foto’s op van het kamp. Zijn juf maakt er een leuke site van, ik moet haar maar eens vragen hoe ze die dia-voorstellingen met muziek op de achtergrond maakt!

De volgende stap is om ze weer aan het sporten te krijgen. Quan weet het zeker: hij wil leren cricket spelen! Xoë denkt aan tennis (net als haar opa), maar de meiden uit haar klas willen haar graag mee naar netbal (een soort korfbal), omdat ze zo lekker lang is!

4/10/11 Mum, today we..

Net in de tweede week van school en de kinderen beginnen thuis al Engels tegen me te spreken..

2/10/11 Nog meer huizen

Weer twee huizen bekeken. Beide in deze buurt, op loopafstand van de scholen. Beide met behoorlijke tuinen en flinke garages (die zijn vaak voor drie auto’s plus fietsen enzo). Aan beide moet veel gebeuren. Trekt me niks. Maar weer een paar nachtjes over slapen.

1/10/11 Tin Can

De knoop doorgehakt en een autootje gekocht. Ik ben voor een Daihatsu Charade (in NL de Cuore) gegaan – zuinig met benzine en je zit vrij rechtop. Een automaat. Links schakelen gaat me goed af, maar automaten zijn hier het meest voorradig. En het rijdt ook wel lekker.

Dit kleine autootje voor mijn werkkilometers betekent wel dat we een grotere gaan kopen voor de familiekilometers. Een oud 7-persoons type waarschijnlijk. Maar niet zo oud dat mijn benzinebesparing weer teniet wordt gedaan..

30/9/11 Farmers Discussion Group

Met Dave en Virginia meegeweest naar een bijeenkomst op een bedrijf dat tegen de rivier de Hurunui ligt. Nutriëntenefficiëntie zal hier een belangrijk thema worden, met steeds scherpere regels voor de melkveehouderij. De gevolgen van nitraat- en fosfaatuitspoeling zijn zichtbaar geworden, dus de overheden zijn wakker geworden. En de sector zelf ook, gelukkig nemen ze het serieus. Maar de kosten moeten laag blijven, de investeringen in land en dieren moeten wel terugverdiend worden. Interessante uitdagingen!

 Virginia is teamleider van de voorlichters van DairyNZ. Deze voorlichters richten zich op groepen, zoals de Farmer Discussion Groups van vandaag,  en werken samen met voorlichters die 1 op 1 consultancy doen. De boeren moeten uren rijden voor zo’n bijeenkomst. Maar ze doen het wel. Online kunnen ze niet veel doen, de verbindingen zijn veel te langzaam hier. Veel boeren moeten nog inbellen om op het web te komen. 

niet veel doen, de verbindingen zijn veel te langzaam hier.

De bijeenkomst zat eenvoudig in elkaar. Eerst werd geinventariseerd wie er was en hoe zijn/haar bedrijf functioneert. Voor het bedrijf dat we bezochten zag dat er zo uit:

·         huidige grasproductie (40 kg ds/ha/d) met zo’n 13,5 ME/kg dm

·         1,95 kg milksolids (kg melkvet+eiwit) /koe/dag

·         250 kg N-kunstmest/ha/jaar

·         Bijvoeding 3 kg graskuil, palmpit en granen tijdens en voor piek van lactatie als grasgroei nog onvoldoende is (dan willen koeien niks anders dan gras meer)

·         Geen giberellic acid voor meer grasproductie, wel CIDRs (cyclusinductie) ter verbetering van vruchtbaarheid van koeien (er wordt hier op gestuurd dat de koeien in een periode van zes weken afkalven)

Vervolgens vertelde de boer waar we op bezoek waren over zijn bedrijf. Er werd een discussiepunt aangepakt om in twee groepen verder te discussieren (wel of geen CIDRs in dit geval). Een conclusie per groep werd teruggekoppeld. Die van de niet-CIDRs groep stond mij wel aan: je wilt niet in de situatie komen dat je CIDRs nodig hebt. Het principe van voorkomen is beter dan genezen dus.

Tot slot stapte iedereen in zijn truck om naar de koeien te gaan. Het grasland werd beoordeeld, er werd wat gediscussieerd over verschillende grassoorten en –rassen, de conditie van de koeien werd bekeken. Een paar voorlichters beantwoorden nog wat vragen over graslandmanagement en na in totaal zo’n twee en een half uur ging iedereen weer huiswaarts.

29/9/11 Lincoln University Research Dairy Farm

Ik ben vandaag voor de tweede keer naar het P21 experiment geweest op de Lincoln University Research Dairy Farm (LURDF, zie cirkel in de satelietfoto). Lage kosten, hoge vet- en eiwitproductie per hectare gras en weinig milieuverliezen zijn de thema’s hier voor de melkveehouderij en worden onderzocht in dit grote experiment. Het is van het type veldwerk waar we in NL al lang geen geld meer voor kregen – systeemonderzoek met mini-bedrijfjes op proefbedrijven door het hele land. Hier ga ik een deel van mijn tijd in steken. Daarnaast ga ik aanpalende experimenten / monitoring op commerciele bedrijven opzetten. Dat doe ik samen met de voorlichters die ook bij DairyNZ in dienst zijn.

Wat me na de eerste week gelijk opviel: tijdschrijven gebeurt niet. Gewoon je werk af krijgen en met de resultaten laten zien wat je doet. Melkveehouders houden je wel scherp. Ik heb al meerdere keren van ze te horen gekregen dat zij mijn salaris betalen. Heerlijk!

Als ik op de LURDF sta, zie ik in het westen de Southern Alps, in het oosten de Port Hills – wat een uitzicht.. En het viel me op dat ik heel veel veldleeuwerikken zag en hoorde.

Bij het sterretje is ons kantoor. De cirkels links zijn van de Lincoln University Demonstration Farm. ’t Is goed zichtbaar dat de zomers hier droog zijn en dat irrigatie nodig is om gras te produceren. Logisch dus dat watergebruik ook op de agenda moet komen. Een boer waar ik op bezoek ben geweest en mee ga samenwerken zit met zijn bedrijf naast een rivier en tapt daar indirect uit (en in..). Watergebruik, effluent management en uitspoeling zijn voor het werk dat ik in die regio ga doen belangrijke thema’s. Bij de regionale overheden staan deze hoog op de agenda!

Genoeg te doen dus!

28/9/11 Gekraak en geschud

Ik voel toch de aardbevingen rond de vier nog. Vannacht werd ik er wakker van. Ik val gelukkig ook direct weer in slaap als het (zachte) gekraak van het flatje is afgelopen..

27/9/11 Handtekening

Mijn Outlook auto-handtekening gemaakt op het werk. Hierbij dus mijn contactgegevens voor het werk.Het format zet die wel in superkleine lettertjes...

Kind regards,
Ina Pinxterhuis (PhD)
Senior Scientist, South Island DairyNZCanterbury Agriculture and Science Centre, Gerald St, Lincoln| PO Box 160| Lincoln University, 7647 | NEW ZEALAND
Ph +64 3 321 9030 | Mob +64 27 511 3545 | Fax +64 3 321 9007
Web www.dairynz.co.nz | www.GoDairy.co.nz | www.getfresh.co.nz

26/9/11 Eerste school- en werkdag

De eerste school- en werkdag! Alledrie happy teruggekomen. Quan kletst me de oren van het hoofd. Hij heeft genoten. Hij was ook erg toe aan school. De “vakantie” is voor de kinderen supersaai geweest, met pa en ma die alleen maar aan het opruimen, schoonmaken, regelen waren.

Quan heeft een vriendje waarvan hij de naam niet weet. Volgens hem weet dat jongetje ook niet hoe hij heet. Geeft ook niet, zegt Quan, “we hoeven de namen ook niet te weten, het gaat ons om wie we zíjn”. Hij is ook al uitgenodigd voor een verjaarspartijtje, een slaapfeestje in Hamner Springs! In de pauze kwam de concierge een praatje met hem maken – hij komt uit Almere!

Xoë heeft ook al een paar vriendinnen gemaakt, ze is helemaal opgelucht dat dat makkelijker gaat dan ze dacht. Ze heeft ook gelijk huiswerk meegekregen. Moet vrijdag ingeleverd worden, maar ze heeft het vanavond al afgemaakt. Het lijkt er op dat ze met rekenen weer makkelijk meekunnen, net als in NL.

24/9/11 20:00 Haka

De eerste rugby-tv ervaring. We kijken naar de All Blacks die tegen Frankrijk spelen. De All Blacks voerden de nieuwe versie van de Haka op. Ik vind deze lang niet zo indrukwekkend als de oude versie. Het zou een spannende wedstrijd moeten zijn, maar de Fransen worden ingemaakt.

24/9/11 17:30 "Kleine" filmzaal goedgekeurd

Peng, Xoë en ik hebben eindelijk Harry Potter gezien. Schitterende kwaliteit in de Hoyts van Westfield mall. De kleinste zaal hier, maar voor ons giga, vergeleken met Lelystad. In de 3D zaal draaien nu nieuwere films, dat is dus voor de volgende keer. Quan was boos geweest dat hier de smurfen niet meer draaien. Zie ik op een poster staan dat ie hier nog verwacht wordt. In 3D. Leuke verrassing voor Quan!

24/9/11 10:00 uur Oost Christchurch

Weer even naar Cresswell geweest.  Daarna naar een garage gereden voor een paar proefritten. De rit er naar toe kozen we voor de ons bekende route via Gayhurst – Gloucester. De brug over de Avon hadden we na de aardbevingen van september 2010 en februari 2011 al op foto’s op internet gezien – de weg was wel een halve meter weggezakt. De wegen helemaal kapot, je rijdt over gravel. Huizen her en der gestut, sommige al afgebroken, veel leeg. Alles red zone. Ook langs de Avon, de huizen die wij altijd zo prachtig vonden. Allemaal leeg, veel kapot. Heel triest..

23/9/11 Port Hills

Vanmiddag voor het eerst even weg geweest voor een wandeling in de Port Hills. Heerlijk genieten van het uizicht en het zonnetje.

Quan zegt een paar keer hoe Sander met zijn familie zou genieten van deze wandeling. Als we na een dik half uur al weer de auto in het vizier hebben, zegt hij: “Als de familie Roelofs er is, moeten we wel een langere wandeling uitkiezen. Dit is veel te kort voor ze!”

23/9/11 11:00 uur Dure medicijnen

Da’s balen. We hebben in de medicijnkoffer een doosje pseudoephedrine zitten. Mag niet van de douane. Moeten ze de hele container naar de opslag brengen en leeghalen voor dat ene doosje. Meerkosten $650..

22/9/11 Uniforms

Op bezoek geweest bij Breens Intermediate. Het lijkt Xoë uitstekend. Vooral het drumstel valt haar op, de adjunctdirectrice vertelt haar dat er ook een nieuwe is besteld. Ze kan drumlessen op school krijgen. Daarna op jacht naar schooluniforms. De kinderen zien er prima uit, het blijkt allemaal nog wel mee te vallen met die uniforms. Beide zijn vooral te spreken over de fleece trui of vest.

20/9/11 Contrast

We reden langs Hagley Park en de Avon. Bomen vol bloesem, de grond onder de bomen vol met sneeuwklokjes.
Daarachter een zwaar beschadigde rivierkant, verzakte weg, kapotte en lege huizen. Achter Hagley Park de hoge gebouwen van het Central Business district, met scheve daken, kapotte ramen, kranen die begonnen zijn met de sloop.  Een vreemd contrast.

19/9/11 Christchurchquakemap

Vandaag de eerste aardbevingen gevoeld. Een 4 en een 4.2. Relatief gezien mild dus, maar het hele huis zwaaide heen en weer en maakte allerlei geluiden. Blijkt op de website www.christchurchquakemap.co.nz dat we er al 14 op hebben zitten de afgelopen week. Gelukkig voelen we dus lang niet alles!

Mailtje van de makelaar dat hij een huurder voor ons huis heeft gevonden. Een hele geruststelling dat we wat financiële hulp krijgen.

Het schip met onze container vaart nu onder Griekenland, onderweg naar het Suezkanaal. Zaterdag, 17/9, toen we weer online waren zat zij nog maar net op de punt van Portugal.

15/9/11 Hetzelfde en Anders

Twee dingen die Quan blijkbaar zijn opgevallen (de foto’s zijn van hem): dezelfde soort vuilnis en recycling containers dan wij in Lelystad hadden, en de stopcontacten die juist anders zijn.

15/9/11 6:00 Vorst en zon

Nog steeds vroeg wakker. Het heeft weer gevroren vannacht. Dat betekent dat er weer een mooie zonnige dag volgt. Zo herinner ik me de winters in Palmerston North ook. Genieten!

14/9/11 Oma-huisje voor ons

Verhuizen van motel naar het huis van Pengs ouders.

Peng en ik trekken in de Granny flat, een bungalowtje in de tuin. Best gezellig, met een houtpellet-brander.

  

Beide kinderen krijgen een eigen kamer en nemen die ook gelijk volledig in!

13/9/11 Scheef huis

De verhuiswagen is er vandaag. We kunnen nog een beetje helpen met de verhuizing. Pengs ouders zitten in de red zone: alle huizen zijn afgeschreven en de grond is niet meer betrouwbaar – er mag niet meer worden herbouwd. Daarom hebben ze in een ander deel van Christchurch een ander huis gekocht. Eentje met veel ruimte, waar we voorlopig bij in kunnen trekken.

Het oude huis is eng. We zagen buiten al dat de grond een beetje richting het laagste deel achter in de tuin was gezakt. Binnen voelt het ook net alsof het hele huis helt. Ik begrijp niet goed hoe Peng zijn ouders het hebben aangedurfd om hier nog een kamer en badkamer te gebruiken. Als ik later nog een paar andere huizen zie, met stuts en al, begrijp ik het iets beter. Alles is relatief.

12/9/11 Flitsende auto

Vanochtend aangekomen in Christchurch. In de middag direct de auto opgehaald bij DairyNZ. Die mag ik de eerste maand lenen, zodat ik tijd heb een eigen auto te zoeken. Aardige mensen. Ik krijg zelfs de kaarten voor de tankstations mee.

Ik kan er alvast aan wennen dat ik voor DairyNZ ga werken - ik rijd nu in een auto rond die onmiskenbaar van dit bedrijf is.

We concluderen dat een Mazda 6 best lekker rijdt!

8/9/11 Dag Bongerd!

Het huis is leeg. Nog even flink stofzuigen en de laatste dingen poetsen.
Dag Bongerd 156, je bent een fijn huis geweest!

7/9/11 12:30 Verzegeld en weg

Alles zit er in. Xoë mag de container verzegelen. De verhuizers maken er een officiële handeling van!

7/9/11 9:00 Driehonderdvijfenzestig dozen

De container stond om negen uur voor de deur. Inladen! Ook dat ging snel. Volgens mij letten ze niet op of de spullen die ik zo zorgvuldig apart had gehouden voor de douane in NZ inderdaad als laatste de container in gaan. Ik kan het aan de ingepakte dingen ook niet meer zien wat wat is. Een van de verhuizers zegt dat ik me niet druk hoef te maken. Als de douane ziet dat we de fietsen hebben schoongemaakt, dan vertrouwen ze de rest ook wel. Dat komt me niet goed voor. Als ik bedenk hoe precies ze zijn als je met het vliegtuig aankomt, dan kan ik me niet voorstellen dat ze zo laks zijn met een container. Ik ben benieuwd...

De chauffeur vertelt dat de container op de Charlotte Maersk komt. Dat schip kunnen we op internet volgen.

Doos nummer 1 is de dakkoffer, de laatste doos is 365, met de laatste spullen van zolder.

6/9/11 16:00 Afscheidsborrel

Afscheidsborrel op het werk. De kinderen vermaken zich in de gangen (doen net alsof ze thuis zijn..). Speeches van Bastiaan en Bert Ph. Ik moet Bert nog vragen om de tekst, ik vond ‘t prachtig. Heel lief. Knap wat ze nog hadden onthouden allemaal. Ik krijg mooie cadeau’s. Het fotoboek van de afdeling moet vooral genoemd worden. Brilliant idee!

Ik bedenk me dat ik ook nog moet mailen naar Krista wat ik heb achter gelaten op mijn/haar bureau..

6/9/11 Botervloot 2

Ik heb de botervloot gevonden! Ik bedacht ineens dat ik iets in de draaikast had horen omvallen, zou de botervloot van de plank af zijn gekieperd? Ja hoor, achterin een hoekje naast de draaiplank lag de botervloot. Pfff.

5/9/11 16:00 uur Botervloot 1

Nee toch! Ik kan de boter nergens vinden. Ze hebben toch niet de botervloot ingepakt met boter en al? Dat kan ik natuurlijk niet maken – ik ga werken voor de zuivelindustrie en dan zou ik boter het land in smokkelen? Ik kan er bijna niet van slapen, hoe vertel ik dit de verhuizers morgen? Want dat we de botervloot weer moeten vinden staat vast.

5/9/11 Inpakken

De verhuizers stonden al om tien voor acht voor de deur. Ze zetten de vaart er in. Rond lunchtijd ging ik even wat lekkers halen. Toen ik terug kwam bleek ineens de hele keuken ingepakt te zijn. Moest ik weer naar de winkel om plastic bordjes, bekers en bestek te halen..

16/8/11 Paspoorten

De paspoorten van de kinderen zijn gearriveerd! Ze zijn prachtig, mooie plaatjes van de silver fern, de kiwi en veel meer. Nu mijn werkvergunning nog en we mogen echt!